Bezuinigingen treffen ziek Zwols jongetje
Het Zwolse jongetje Evani Everts (6) kan straks niet meer naar school, omdat de gemeente zijn taxi heeft wegbezuinigd. ‘Overal waar we de laatste jaren zó hard voor hebben gevochten, blijkt met één telefoontje voor niks te zijn geweest.’
Eerst het goede nieuws. Dat huppelt hier vrolijk door de tuin in Stadshagen. Binnen heeft hij zijn speelgoed-dinosauriërs op strategische plekken neergezet, zodat ongewenste bezoekers de bibbers moeten krijgen. Af en toe een blik op de televisie, waar FOX Sports aanstaat, maar daarna snel weer gewoon verder spelen, zoals alle 6-jarige jongetjes dat op zomerse dagen in Zwolle doen.
Maar Evani Everts is niet zoals andere 6-jarige jongetjes.
Twee uur na zijn geboorte bleek hij met ernstige hartproblemen te kampen. Na drie maanden kreeg hij zijn eerste hartoperatie, na negen maanden zijn tweede en daarna nestelde zich een infectie in zijn hart. De derde open hartoperatie was een strijd op leven en dood, maar de vechtlust van Evani bleek immens groot te zijn. Chirurgen zetten een halsader van een koe in zijn lichaam, waarna hij langzaam genas. Inmiddels was de diagnose ook gesteld: Evani heeft de aandoening 22Q11. Ongeveer 50 kinderen worden er jaarlijks mee geboren en het zorgt onder andere voor ernstige hartproblemen en een aantasting van het immuunsysteem.
Zijn Zwolse ouders, Miranda en Leroy Everts, vertellen over de eerste jaren, waarin zij zo lang aan het ziekenhuisbed van hun zoontje hebben gestaan, dat de uren nauwelijks meer te tellen zijn. ‘Het was zwaar, héél zwaar. Maar we hebben het gered, en daar zijn we trots op. We hebben als ouders en gezin alles gedaan om de juiste voorwaarden te creëren, zodat Evani kan herstellen’, zegt zijn moeder. Miranda blijft thuis om voor haar kinderen te zorgen, Leroy werkt zich een slag in de rondte om de kost te verdienen.
Maar de tegenwerking die zij van de instanties in Zwolle hebben gekregen, is schrijnend. Toen Evani naar school moest, was hij aangewezen op vervoer. Het enige wat de gemeente kon bieden was een lift met een taxi waarin ook ouderen werden vervoerd. ‘Dan zat dat kleine jochie opgepropt in de auto en reed hij eerst kris kras door Zwolle om de andere passagiers af te zetten’, zegt Miranda. ‘Bovendien moest Evani naar een opstapplaats om te wachten op de taxi. In de wintermaanden was dat geen optie, want door de problemen van zijn immuunsysteem zorgt het eerst buitje of vleugje kou ervoor dat Evani ziek wordt.’
Miranda en Leroy hebben jarenlang geprobeerd om de problemen bij de gemeente Zwolle aan te kaarten, maar dat was niet zo makkelijk. ‘Soms hadden we het gevoel dat zij ons als een soort criminelen zagen’, zegt Leroy. ‘Dat wij het lef hadden om buiten de gebruikelijke regeltjes iets anders voor onze zoon aan te vragen. Dit was zoals ze het in Zwolle doen, en daar moesten we maar genoegen mee nemen.’
Maar Miranda en Leroy namen er geen genoegen mee. Uiteindelijk kregen ze het, afgelopen winter, voor elkaar dat Evani thuis werd opgehaald en naar school werd gebracht. Een wereld ging er open voor het jongetje. ‘Nu kon hij gewoon naar school toe. En dat doet hem zó ontzettend goed. Je merkt in alles dat Evani door school opkrabbelt en zich fantastisch ontwikkelt. Hij is er ook minder ziek door.’
En nu het slechte nieuws.
Dat kwam vorige week toen de gemeente belde met een mededeling. Evani hoeft in het nieuwe schooljaar niet meer te rekenen op vervoer naar school. In de nieuwe verordening leerlingenvervoer staat dat kinderen daar alleen recht op hebben als ze verder dan zes kilometer van school wonen. En aan die eisen voldoet Evani niet.
Miranda en Leroy kunnen de bezuinigingen en de starre houding van de gemeente niet geloven. ‘Overal waar we al die jaren zo hard voor hebben geknokt is weg’, zegt zijn moeder. ‘Evani kan niet op de fiets naar school. Als het regent wordt hij buiten ziek, als het winter is wordt hij buiten ziek. Wij hebben geen tweede auto, omdat ik niet werk om voor Evani en onze andere twee zoons te zorgen. Die moeten óók naar school. Dan moeten wij straks dus kiezen: of ons kind gaat met de fiets naar school maar wordt ziek óf we doen ons kind niet meer naar school. Wij zullen voor de tweede optie kiezen, want geen enkele ouder wil dat zijn kind alleen maar ziek in bed ligt.’
Miranda en Leroy staan met de rug tegen de muur. ‘We hadden na zes jaar eindelijk het gevoel dat we ons leven op de rit hadden, na al die tijd was er rust in ons gezin en zagen we Evani opbloeien. Die jongen is in zijn leven zó dapper geweest en fleurde helemaal op als hij weer naar school mocht. Met één zakelijk telefoontje is dat allemaal weer voorbij. Het voelt zó onrechtvaardig’, zegt Leroy. ‘Is dit nu de zorg anno 2015’, vraagt Miranda zich af. ‘We zouden ons moeten schamen dat dit in Zwolle allemaal kan.’
Met hun verhaal hopen ze dat ze steun krijgen. Misschien uit de stad, misschien uit de politiek. Die vergadert morgen (maandag) onder andere over de bezuinigingen voor de komende jaren in Zwolle. Liefst zeven miljoen euro wordt er elk jaar gesneden in het sociaal domein. Vorige week probeerden oppositiepartijen de coalitie (PvdA, VVD, D66 en ChristenUnie) nog te smeken om naar andere bezuinigingen te kijken. Zelfs de PvdA vertelde daar niets voor te voelen, en werd in het debat gesteund door de ChristenUnie. Die noemde het ‘dapper’ dat de PvdA hard wil snijden in de zorgkosten.
Miranda, Leroy en hun gezin hebben inmiddels een heel andere definitie van ‘dapper’.
– Wilt u contact met Leroy en Miranda opnemen, dan kunt u ze mailen op: mirandaeverts@gmail.com
– Heeft u soortgelijke ervaringen met de bezuinigingen in de zorg of de manier waarop de gemeente met u omgaat, laat het ons weten op: info@zwollenu.nl
– Voor meer informatie over 22Q11, kijk op: http://www.steun22q11.nl/
