Grimmige sfeer bij PEC Zwolle na kansloze nederlaag en week vol ruzie

Het ene giftige spandoek na het andere, een kansloze 1-5 nederlaag tegen Feyenoord en supporters die zich na afloop verzamelden bij de hoofdingang om hun woede kwijt te kunnen. De seizoensopening in eigen huis begon zoals de laatste jaren aan de Ceintuurbaan typeerden: vol onrust tussen (een deel van de) supporters en de beleidsmakers van PEC Zwolle.

Het vertrek van Bram van Polen na een juridische ruzie met zijn werkgever was de lont die het steeds groter wordende kruidvat nodig had om tot ontploffing te komen. Tel daar de kansloze 1-5 nederlaag tegen Feyenoord bij en alle ingrediënten zijn verzameld om te verklaren waarom de stadiondeuren na afloop van het duel met de Rotterdammers dichtgedraaid moesten worden, omdat een deel van de harde kern verhaal kwam halen, voornamelijk bij de beleidsbepalers van de club, algemeen directeur Xander Chaikowski en Frans van der Kolk en Meine Breemhaar.

Dat laatste duo heeft de afgelopen jaren de volledige macht gegrepen. Niet alleen zijn het de belangrijkste bestuurders die de dienst uitmaken in Zwolle, ook zijn het sponsors. Die vierdubbele petten zijn ongewenst roept een deel van insiders al veel langer. Ook een onafhankelijke commissie met allerlei stakeholders binnen de club, waarmee nota bene de integere Harry Been onderdeel van uitmaakt, kwam tot die conclusie. De governance moet veranderen binnen PEC Zwolle.

Van der Kolk (zelf oud-jeugdspeler van FC Zwolle) en Breemhaar willen van geen wijken weten. Korte lijntjes zijn belangrijk om snel beslissingen te kunnen nemen, schijnen zij te vinden. Het resultaat is een club waar altijd onrust is en waar de suggestie wordt gewekt dat er twee sponsors de macht hebben gegrepen. Zelf ziet het duo zich als redder van de club, de diehard PEC-supporter ziet hen als de belichaming van het moderne voetbal, waarbij de fans consumenten zijn, het voetbal een product en marketingafdelingen belangrijker worden geacht dan een goede scout.

Alles culmineerde zondagmiddag in het stadion tot een kakofonie van onvrede. En we zijn pas één thuiswedstrijd onderweg.