Gemeente weigert zieke Zwolse vrouw te helpen

Lucie Blok (59) uit Stadshagen is ten einde raad. De ernstig zieke vrouw wacht al 72 weken op een nieuwe scootmobiel, maar haar consulente van de gemeente Zwolle weigert mee te werken. Zelfs de politie heeft opgeroepen haar snel te helpen. Dat was al in februari 2015. ‘Ik kan er niet meer tegen.’

Aan het einde van het gesprek barst Lucie Blok in huilen uit. Ze weet niet meer wat ze nog meer moet doen. Ze zit vast binnen de muren van haar eigen huis, en kan nergens meer naartoe. In februari 2015 heeft ze een nieuwe scootmobiel aangevraagd, maar 72 weken later is er nóg steeds geen medewerking van de gemeente Zwolle en leverancier Welzorg. De stress die het met zich meebrengt activeert ook nog eens haar spierziekte. Volgende week zou ze met vakantie gaan, maar die moet ze voor het tweede achtereenvolgende jaar afzeggen. ‘Ik heb vandaag weer met de gemeente gebeld. Maar die zeggen: na de zomervakantie zijn we weer terug.’

In 2004 kreeg Blok voor het eerst haar scootmobiel. Dat was na een slopende periode vol onzekerheid en ziekte. Op een dag werd ze wakker en kon ze nauwelijks haar spieren meer bewegen. Zelfs een lichtknopje uit en aan doen was te veel gevraagd van haar fragiele lichaam. Ze viel herhaaldelijk flauw en na allerlei onderzoeken in het ziekenhuis wisten de doktoren ook niet wat haar mankeerde. Negen jaar revalideerde ze in Vogellanden, waarna ze haar leven moest vervolgen in een scootmobiel.

Politie
Maar die is al 72 weken kapot. In februari van 2015 ging ze op pad, maar brak de stuurkolom af. In de sneeuw moest de politie haar van de weg afhalen. Zij belden met Welzorg, de leverancier van de scootmobiel. Die reageerden niet. Kleumend van de kou moest ze in februari een weg naar huis zien te vinden. ‘Het duurde zó lang voordat ik thuis was. Elke stoeprand moest ik vermijden, bij elk heuveltje probeerde ik om te rijden. Ik kwam bijna bevroren aan bij mijn huis.’ Het was al de tweede keer dat ze door de politie van een gevaarlijk kruispunt met haar scootmobiel werd gehaald.

Daarna deed ze een verzoek bij de gemeente Zwolle voor een nieuwe scootmobiel. En toen werd de ellende alleen maar groter. Ze kreeg een consulente van de gemeente voorgeschreven, maar die had geen tijd voor haar. Pas zes maanden later kwam de ambtenaar langs. ‘Ze vertelde dat ze een aanvraag had ingediend. Maar dat het met scootmobiels net als met auto’s was: er zit levertijd op. Maar dat is onzin. Ik ken iemand die het wachten zat was en hetzelfde type scootmobiel als ik nodig had. Die heeft het maar uit eigen zak betaald. Binnen drie dagen stond de scootmobiel klaar.’

Knipperlichten eraf halen
Blok wacht nu nog steeds, 72 weken na de eerste aanvraag. ‘Je wilt die mensen van de gemeente wel achter hun bureau vandaan trekken. Maar het interesseert ze niks, ze nemen me totaal niet serieus. Vorige week knapte er iets in mij. Mijn scootmobiel zou geleverd worden, maar het was niet het juiste model. Ik heb er een met een beensteun nodig, maar die blijkt wegens bezuinigingen uit het pakket geschrapt te zijn. Ze stelden toen voor om de knipperlichten van de scootmobiel die wél in het pakket zat eraf te halen en daar dan een beensteun op te zetten. Ik vroeg ze of ze me echt dood wilden hebben.’

De beensteun die Blok nodig heeft, zorgt ook weer voor meer vertraging. ‘Ze zeggen nu opeens dat ik opnieuw gekeurd moet worden, om te kijken of ik wel echt een beensteun nodig heb. Maar ik ben daar in 2008 al voor gekeurd.’

‘Ik word gek’
Blok heeft nu al 72 weken een scootmobiel waarvan het stuur kapot is en waar ze niet mee de weg op kan. Ze gaat af en toe nog met haar scootmobiel naar het winkelcentrum van Stadshagen dat vlakbij haar huis ligt, met gevaar voor eigen leven. ‘Anders word ik gek, en zit ik alleen maar binnen. Maar het is een uitstapje van een paar minuten, daarna ben ik bekaf. Het uitje naar het winkelcentrum is het enige wat ik me nu in mijn leven kan permitteren.’ En dat al 72 weken lang. Vandaag heeft Blok opnieuw aan de bel getrokken. ‘De consulente vond het vervelend, maar kon verder niets voor me doen, zei ze. Als ik op pad wilde, dan moet ik maar een taxi nemen, krijg ik telkens te horen van haar.’

Ziekte verergert
De stress die het met zich meebrengt verhevigt haar spierziekte dystrofie. Die patiënten moeten juist zoveel mogelijk stress vermijden, anders verergeren de klachten. Ook bij Blok zelf. ‘De laatste weken zit ik aan de dubbele morfine, het is gewoon bijna niet meer te doen.’ Blok barst in tranen uit als ze vertelt over de plannen van haar en haar echtgenoot. ‘Hij heeft volgende week vrij, we zouden samen op vakantie gaan. Dat kan niet, waardoor ik de zomer weer thuis zal moeten doorbrengen. Waarom kan dit niet stoppen? Waarom is dit mogelijk bij een gemeente zoals Zwolle?’ Zelf heeft ze de antwoorden niet meer.