Hulp in Zwolle tijdens de coronacrisis, ‘Je maakt mensen vreselijk blij’

Tijdens de coronacrisis staan veel Zwollenaren op om een ander te helpen. In een serie artikelen spreken we hen: de stille krachten in de stad die belangeloos voor anderen klaar staan. In de eerste aflevering Dennis van Doorn (26).

Tekst: Erik Riemens

‘Die gesprekjes aan de deur zijn mij toch wel het meeste bijgebleven.’ Dennis van Doorn (26) uit Zwolle zette zich de afgelopen periode in voor hulpbehoevende Zwollenaren, precies wat de Stichting Hart voor Zwolle doet. Hij viel een donderdag in als bezorger voor maaltijden, maar het bleef niet bij één keer. ‘Je maakt de mensen zo vreselijk blij.’

In het dagelijks leven is Dennis klantmanager Gom Zorg bij Facilicom Group, een bedrijf dat gespecialiseerd is in het schoonhouden van zorginstellingen. ‘Normaal zit ik voor mijn werk veel op de weg, alleen vanwege corona werk ik voornamelijk thuis. Een vriend van mij belde op een dag op en zei dat hij een probleem had met bezorgen van maaltijden voor ouderen. Er was iemand uitgevallen en of ik een uurtje kon helpen. Ik zei: dat is prima.’

Holtenbroek
‘Vervolgens moest ik naar het Greijdanus College waar al een grote groep vrijwilligers aanwezig was. Daar werden alle maaltijden verdeeld. Met zo’n twaalf maaltijden in een plastic zak ging ik daarna op weg naar Holtenbroek.’

[perfectpullquote align=”left” bordertop=”false” cite=”” link=”” color=”#16989D” class=”” size=”21″]’Toen ik na die eerste keer terugging naar huis, dacht ik alleen maar aan die mensen die zo vreselijk blij waren dat ik was geweest. [/perfectpullquote]

‘Toen ik na die eerste keer terugging naar huis, dacht ik alleen maar aan die mensen die zo vreselijk blij waren dat ik was geweest. Dat ze niet alleen eten kregen, maar ook even wat aanspraak hadden en een praatje konden maken.’
‘De eerste keer was het nog wat wennen aan een nieuwe bezorger, merkte ik. De tweede keer herkenden de meeste ouderen mij wel en de derde keer werd er al gezwaaid, zo van: hij is er weer! Dat was zo gaaf om te zien en maakte mij enthousiast. Dus besloot ik het elke donderdag te gaan doen.’

Maaltijd aan deurknop
De ouderen die van Dennis hun maaltijd kregen, waren vaak slecht ter been. ‘Ik weet nog dat ik een keer bij een huis stond waar een vrouw woonde. Ik belde aan en wachtte totdat ze opendeed. Alleen ik hoorde wel wat, maar de deur ging niet open. Voor mijn gevoel stond ik er wel tien minuten. Ik had de maaltijd aan de deurknop kunnen hangen en kunnen weggaan, maar ik dacht alleen maar van: ik wacht net zolang totdat ze opendoet. Ook al duurt het een kwartier.’

‘Er waren ook ouderen waarbij ik na een paar keer bezorgen gewoon achterom ging en het eten dan op het aanrecht neerzette. Ik had steeds dezelfde adressen en op een gegeven moment is er toch sprake van een connectie. Echt, ik heb er zoveel plezier aan beleefd. En het was maar een uurtje in de week.’

Tevredenheid
Dennis begon in april en vlak voor de zomervakantie stopte het Greijdanus College met het bezorgen van de maaltijden. Dus hield het bezorgen voor hem ook op. Hij kijkt er met volle tevredenheid op terug. ‘Ik heb jarenlang bij Van der Valk gewerkt, mensen bedienen met eten is altijd al iets wat ik leuk vind om te doen. In dit geval ook. Je maakt deze mensen echt zo vreselijk blij.’

[box type=”info” align=”” class=”” width=””]Kent u ook Zwollenaren die anderen helpen tijdens de coronacrisis en hun verhaal willen vertellen. Laat het ons dan weten via info@zwollenu.nl. Heeft u zelf hulp nodig of wilt u anderen in de stad helpen? Meld u dan aan bij SamenZwolle.[/box]

Back to top button