PEC Zwolle is de troetelbeer van Nederland
In de aanloop naar de wedstrijd tegen Sparta Praag (donderdag, 20.30 uur) wordt PEC Zwolle in de landelijke media bijna doodgeknuffeld. Niemand die een slecht woord over heeft voor club én stad.
In de nieuwe Voetbal International worden er vier pagina’s besteed aan de club. Op de cover wordt het artikel samengevat, kort maar kracht, zoals het hoort: PEC ZWOLLE, NIEUW MIRAKEL. En zo is het maar net. In het verhaal van VI worden trainer Ron Jans en scout Ben Hendriks opgevoerd. Jans: ‘Ik denk dat ze bij Sparta Praag niet eens weten wat de letters Pé-é-cé betekenen. Maar ja, dat weten ze in Nederland ook niet.’
De trainer gaat ook in op de ontwikkeling van de club. ‘Als je deze fase vergelijkt met drie jaar geleden dan is het bijna een sprookje.’ En voor het duel in Praag heeft hij helemaal geen vrees. ‘Als wij het thuis kunnen laten zien, waarom dan niet in Praag’, vraagt Jans zich af.
PEC Zwolle heeft een knus stadionnetje, doodnormale supporters, een sympathieke trainer, aanraakbare spelers en bestuursleden, het kon me allemaal zeer bekoren.
Hendriks vertelt ook over de periode dat hij soms geen zin had om naar het stadion te komen om een wedstrijd te bezoeken, gekweld door mensen die het destijds voor het zeggen hadden bij PEC Zwolle . ‘Maar met de komst van het nieuwe bestuur is er veel ten goede veranderd. Voorzitter Adriaan Visser heeft bekwame mensen om zich heen verzameld.’
Leve PEC!
Ook nusport.nl-columnist Edwin Struis besteedt zijn wekelijks epistel aan de opmars van PEC Zwolle. LEVE PEC!, is de kop van zijn column. Hij vergelijkt de waanzin van het Europese topvoetbal, met de vriendelijkheid van de Zwolse club. ‘Nee, dan stap ik liever woensdagavond in een bus die me een uurtje of tien later afzet bij de Generali Arena in Praag waar ik in het uitvak de wedstrijd Sparta Praag-PEC Zwolle ga volgen. Vorige week was ik bij de heenwedstrijd en wat ik daar aantrof beviel me zeer. Een knus stadionnetje, doodnormale supporters, een sympathieke trainer, aanraakbare spelers en bestuursleden, het kon me allemaal zeer bekoren’, schrijft hij.
Zou iemand de naam van de voorzitter van PEC weten?
Eerder al was Hugo Camps in NRC Handelsblad lovend over het gevoel dat PEC bij hem oproept. ‘In Zwolle is voetbal nog een dorpsfeest. Is er iemand die de naam van de voorzitter van PEC weet? Zou de materiaalman überhaupt een naam hebben? Of de kantinejuffrouw, anders dan Ank? De charme van sport was altijd het herkenbare, bal en man om de hoek. Niet het ingekochte kosmopolitisme’, vindt Camps