‘René de Heer moet stoppen met pesten Zwolse ondernemers’
Wethouder René de Heer moet een einde maken aan zijn gewoonte kleine Zwolse ondernemers te pesten, schrijft bloemenkoopman Jan Brinkman in een opiniestuk.
‘Voordat René de Heer de Zwolse politiek in ging was hij bureauredacteur van Hart van Nederland. U weet wel – het programma dat schildpadden met een gescheurde teennagel primetime zendtijd geeft. Niets mis mee, het is het nieuws van de gewone man op straat dat vaak veel emoties oproept voor betrokkenen. Sinds De Heer namens de VVD in het gemeentehuis zit, is er echter niets meer over van zijn aandacht voor gewone mensen. Als echte Zwolse bloemenverkoper weet ik daar alles van, maar daar later meer over.
De aanleiding voor mijn opinie is een verhaal in de Stentor van vandaag, waarin het relaas staat van patatbakker Herman Tuinman die bij het stadionplein bij PEC Zwolle een boterham probeert te verdienen. Wegens ‘regeltjes van de gemeente’ moet de beste man zijn kraam elke dag na sluiting een paar meter verderop parkeren. Niemand weet exact waarom, maar De Heer en zijn ambtenaren willen niet wijken.
Tuinman heeft er inmiddels slapeloze nachten van. Hij heeft spierdystrofie in zijn benen en heeft na elke werkdag weer moeite om zijn hele zaak in te pakken en aan de overkant van de straat te parkeren. Onlangs was hij in Brussel en stond er een hulpje in zijn kraam. Omdat die de handel niet kon verplaatsen, moest Tuinman ’s avonds halsoverkop uit België terugkeren om te voldoen aan ‘regeltjes’. En als mijn collega dat verzuimt, krijgt hij elke dag een boete van 500 euro.
Het is te gek voor woorden, maar ik verbaas me niet meer over de werkwijze van René de Heer. Ook ik kreeg twee jaar geleden een brief in de bus dat ik mijn bloemenkraam in Stadshagen twintig meter moest verplaatsen. U raadt het al: nieuwe regels.
Thuis heb ik een metershoge stapel correspondentie liggen met De Heer en zijn ambtenaren. De rode draad van die paperassen: Brinkman moet niet zeiken, wij zijn de baas. Dat Tuinman ziek is geworden kan ik me voorstellen. Ook ik kreeg een paar maanden na mijn strijd met de gemeente gezondheidsproblemen, en moest met ernstig hartfalen worden opgenomen in het ziekenhuis. En toch proberen Tuinman en ik – ondanks onze ziekte – op een eerlijke manier de kost te verdienen in plaats van onze hand op te houden bij de sociale dienst.
Pas nadat ik – in verkiezingstijd – de media heb opgezocht, wilde René de Heer bewegen en tot een oplossing komen. Over de inhoud daarvan kan ik niet veel zeggen, omdat ik verplicht was een geheimhoudingsclausule te ondertekenen. Die afspraken blijken nu echter niets waard te zijn. De gemeente Zwolle houdt zich niet aan onderdelen van het contract, waardoor ik opnieuw in conflict met ze lig.
De twee casussen staan niet op zichzelf. Onlangs werd hier het verhaal van een bloemenkraam op de markt gepubliceerd. Ook die zijn weggepest door René de Heer en zijn ambtelijke apparaat. Reden – daar gaan we weer: nieuwe regels. De gemeente Zwolle stuurde zelfs spionnen naar mijn collega om hem in de gaten te houden.
De Zwolse politiek zou er goed aan doen om deze wethouder tot de orde te roepen. Het kan niet zo zijn dat zijn arrogantie de echte Zwolse ondernemer in de weg staat. Hij is goed in staat een vrijbrief te geven aan allerlei grote, niet-Zwolse ondernemingen (IKEA, ZARA, Primark), maar de mensen die deze stad (mede) haar dna hebben gegeven en écht sfeer bezorgen, probeert hij de nek om te draaien op basis van ‘regeltjes’ die niemand begrijpt.
Ik kan Herman Tuinman alleen maar advies geven om de media te blijven zoeken om deze wantoestanden aan de kaak te stellen. Toen ik anderhalf jaar geleden mijn verhaal naar buiten bracht stond er meteen een cameraploeg op de stoep: die van Hart van Nederland (filmpje).