Ruzie wethouder en bloemenverkoper nadert climax

Het stadsbestuur wil de regelgeving voor reclameborden in het winkelcentrum van Stadshagen vrijgeven. Die beslissing zal leiden tot een schadeclaim van bloemenverkoper Jan Brinkman die kan oplopen tot 150 duizend euro. Een reconstructie van een jarenlange vete tussen Brinkman en wethouder René de Heer die nu haar climax lijkt te bereiken.

Het is 19 oktober 2013 als wethouder René de Heer het startschot gaat geven voor de Stadshagenloop. Als hij vanuit zijn ooghoeken kijkt, kookt hij van woede. Jan Brinkman heeft zijn bloemenkraam Het Stadshaagje behangen met posters. ‘Stem niet op wethouder René de Heer (VVD). Want door zijn arrogantie hebben wij geen werk meer’, valt er te lezen, zo’n vijf maanden voor de gemeenteraadsverkiezingen. De wethouder stapt later op Brinkman af en spreekt zijn afschuw uit over de leuzen, maar de bloemenverkoper is allerminst onder de indruk.

Verkiezingscampagne #Zwolle lijkt te zijn begonnen, aldus de mobiele bloemist in Stadshagen. Of toch niet? #GR2014 pic.twitter.com/IQ8i8hs8Pj

— Theo Brand (@mjgbrand1972) 26 oktober 2013

De actie van Brinkman komt niet uit de lucht vallen. Al maanden is hij het gevecht aangegaan tegen nieuwe regels van De Heer. Die maant – van de een op de andere dag – dat zijn bloemenkraam Het Stadshaagje moet worden verplaatst, naar een plek onder het bejaardenhuis aan de Werkerlaan. Het is een standplaats waarvan Brinkman meteen al weet: dat gaat me mijn kop kosten. De wind heeft op die plek vrij spel en als hij zijn bloemen uitstalt vliegen ze letterlijk door de lucht. Dan maar het gevecht aan met de gemeente, want wat heeft hij te verliezen?

Aan aandacht geen gebrek voor de strijd tussen David en Goliath. Kranten en websites schrijven dagenlang over de twist. En Hart van Nederland, uitgerekend de oude werkgever van De Heer, komt zelfs opnames maken. De verslaggeefster vraagt de politicus ook: waarom kan die man niet gewoon op zijn plek blijven staan en moet hij tien meter verderop zijn brood verdienen? De wethouder antwoordt zoals hij dat maandenlang heeft gedaan. ‘Nieuwe regels.’

Maar toch, de actie met de leuzen en de media-aandacht werken wel. Zeker nu de gemeenteraadsverkiezingen voor de deur staan lijkt de VVD-wethouder ook niet veel zin te hebben in een bloemenverkoper die hem dagelijks achtervolgt met anti VVD-geluiden. Uiteindelijk is het uitgerekend CDA-raadslid Martijn van der Veen die op de achtergrond een bemiddelende rol speelt tussen beide kemphanen. Van der Veen noemt ze ‘stijfkoppen’, maar is wel de man die ervoor zorgt dat beide partijen aan tafel komen te zitten voor overleg. De Heer is daar overigens niet bij, maar stuurt telkens een van zijn topambtenaren, Bernard Mencke.

Er volgen talrijke ontmoetingen tussen Brinkman en de gemeente, maar om nu te zeggen dat alles gladjes verloopt. Niet echt. Als de eigenaar van Het Stadshaagje een ochtend de krant openslaat, valt hij van verbazing achterover. Daarin staat dat de eisen van Brinkman de gemeente 40 duizend euro zullen kosten. Dezelfde informatie heeft De Heer ook naar de raadsleden gestuurd, als bijlage van een memo die gebruikt zal worden tijdens de behandeling van deze zaak in de raad.

Brinkman voelt zich bedrogen, want nooit is er in de gesprekken tussen hem en de gemeente het bedrag van 40 duizend euro genoemd. Als de bloemenverkoper verhaal komt halen bij Mencke zegt deze dat dat het bedrag is dat zij hebben uitgerekend op basis van de wensen die de bloemenverkoper tijdens de gesprekken zou hebben genoemd. Maar specificaties voor het bedrag geeft de gemeente niet. Wel zeggen ze Brinkman later dat het ze spijt dat het in de openbaarheid is gekomen. De bloemenverkoper kan niets met de excuses, want de 40 mille zal ongetwijfeld reden zijn geweest dat hij weinig steun in de politiek krijgt. Dat heeft het college slim gespeeld, want ook de publieke opinie keert zich na deze geplande ‘onthulling’ langzaam tegen Brinkman.

Het openbaar maken van de vertrouwelijke gesprekken met Brinkman en het verzinnen van een fiks geldbedrag als eis lijken alle onderhandelingen te hebben stopgezet. De bloemenverkoper zet zijn leuzen weer op zijn kraam en belooft die er de hele verkiezingscamapgne van de VVD op te houden.

Geheim contract
Uiteindelijk volgt er – op verzoek van het ambtelijk apparaat – toch nog een gesprek. Dit keer heeft de gemeente voorgesteld een onafhankelijke mediator in te schakelen. Die zit tijdens het onderhoud op het gemeentehuis tussen Mencke en Brinkman in, bij wie de sfeer inmiddels ijzig koud is geworden. Brinkman heeft een lijst met eisen meegenomen en legt ze op tafel, woedend als hij nog is over de streek die hem is geflikt met het fabriceren en lekken van informatie.

De topambtenaar van de wethouder – het is inmiddels middenin verkiezingstijd – vraagt bedenktijd om de lijst voor te leggen. Een paar weken later treffen de partijen elkaar wéér op het stadhuis, opnieuw met de mediator. Uiteindelijk komen Brinkman en de gemeente tot overeenstemming. Brinkman verhuist naar zijn nieuwe plek, máár heeft een fikse lijst met voorwaarden afgedwongen. De gemeente wil alleen een handtekening onder het contract zetten als de afspraken geheim zullen blijven, bang als ze is voor de publieke opinie en de reacties van andere standplaatshouders. Brinkman gaat akkoord met de geheimhoudingsclausule.

‘Alles wordt geregeld’
Opvallend aan dat contract met de gemeente is dat het al is afgesloten, voordat de informatie naar de raad wordt gestuurd. De afdeling van wethouder De Heer bezweert Brinkman dat dat geen probleem zal worden. ‘Alles wordt geregeld’, krijgt hij te horen.

Een van de punten uit het geheime contract is dat er geen gezichtsbelemmerende objecten tussen Brinkmans nieuwe standplaats en de winkelstraat in Stadshagen mogen komen te staan. Maar die passage is een paar maanden later – in maart 2015 – totaal over het hoofd gezien als er opeens een ‘pilot’ in Stadshagen komt waarbij winkeliers overal hun eigen reclameborden mogen neerzetten. Het is hét voorbeeld van miscommunicatie bij de gemeente, het ene deel van het apparaat (dat zich met de pilot bezighoudt) weet niets van het andere deel van het apparaat (dat het contract met Brinkman heeft opgesteld).

De gemeente wil niet meer terug met de pilot, waardoor de overeenkomst met Brinkman weinig meer voorstelt. Een van de onderdelen van de geheime overeenkomst is wel dat de bloemenverkoper een financiële vergoeding krijgt voor elke dag dat er gezichtsbelemmerende objecten worden geplaatst in de loop tussen zijn kraam en het winkelend publiek aan de oostzijde van het winkelcentrum. En daardoor ligt er nu al een claim van duizenden euro’s op het gemeentehuis, te wachten op betaling.

Dat de gemeente met de passage in de maag zit, blijkt ook als de Jumbo-vestiging in Stadshagen in de zomer van 2015 een feesttent wil plaatsen aan de oostzijde van het winkelcentrum. Brinkman belt de marktmeester die weer overleg heeft met de gemeente. Uiteindelijk moet de feesttent – net opgezet – weer worden afgetuigd. Tot woede van sommige winkeliers in Stadshagen, die overigens ook niets weten van het contract tussen Brinkman en de gemeente.

Waarschuwing
Als de gemeente weigert Brinkmans nota’s te betalen – nu al bijna 10 duizend euro – komt er weer een gesprek tussen beide partijen. Daarin geeft de gemeente toe dat het niet gelukkig is met het bestaande contract, maar wordt de bloemenverkoper ook duidelijk gemaakt dat zijn rekeningen niet zullen worden betaald. Er volgen meer gesprekken, maar dit keer komen beide kemphanen niet tot overeenstemming. Brinkman wil gewoon dat zijn contract wordt gerespecteerd, de tegenpartij peinst er niet over.
Wel krijgt de gemeente een waarschuwing van een ambtelijke adviescommissie die de zaak heeft moeten toetsen. Die wilde geen uitspraak doen, omdat de ‘pilot’ nog geen echt beleid is geworden en nog door de raad moet worden goedgekeurd.

Gemeenteraad
Dat moet komende maandag (11 januari) gebeuren als de nieuwe, soepele reclameregels voor winkeliers op de rol staan in de gemeenteraad. Opnieuw is het opvallend dat er bij de stukken aan de raadsleden met geen woord wordt gerept over het contract met Brinkman en de passage die haaks staat op de nieuwe plannen. Ook de financiële vergoeding die de gemeente moet betalen bij contractbreuk met Brinkman wordt niet genoemd. Daardoor kan de Zwolse gemeenteraad maandag akkoord gaan met het voorstel van wethouder De Heer, zonder dat ze zullen weten dat die beslissing een claim van de bloemenverkoper zal betekenen die kan oplopen tot 150 duizend euro. Die uiteindelijk door de belastingbetaler zal moeten worden betaald.