Gehandicapte Zwollenaar wordt aan lot overgelaten

De meervoudig gehandicapte Zwollenaar Peter Doeve heeft op nieuwjaarsdag een uur alleen in de kou gestaan, nadat een vrouwelijke taxichauffeur hem op de verkeerde plek de auto had uitgezet. ‘Wat mijn zoon is overkomen is een groot drama’, zegt zijn moeder.

Het relaas van Pia Doeve, de moeder van Peter, is inmiddels op Facebook gezet. Ze schrijft het volgende over de trieste gebeurtenis met haar zoon in Zwolle:

‘Wat mijn zoon is overkomen is een groot drama. Hij zou op Nieuwjaarsdag bij mij op visite komen. Hij zou om 10.30 uur worden opgehaald vanaf de woonzorgvoorziening en dan naar mij, zijn moeder, worden gebracht. De afstand met de bus is zodanig dat hij er zeker met 20 minuten kon zijn. Ondertussen was het 11.15 uur en hij was er nog niet, begon me erg ongerust te maken.

Waar blijft Peter?
Ik heb maar eens gebeld naar de woonzorgvoorziening, maar die gaf aan dat hij keurig op tijd was opgehaald. Maar waar bleef hij dan? U moet weten dat ik het hier heb over een jongen die zeer zwaar lichamelijk en geestelijk gehandicapt is en het verstandelijk vermogen heeft van een peuter van 2 jaar. Hij kan nauwelijks praten, zit in een electrische rolstoel, is volledig afhankelijk van hulp en zorg, 24 uur per dag.
Ik belde maar eens naar de taxicentrale met de vraag, waar blijft Peter, ik was inmiddels dodelijk ongerust.

Verkeerd adres afgeleverd
De medewerker keek in zijn computer en zei, ja hoor, hij is al afgeleverd en Peter kon zich zelf wel redden. Ik vroeg waar is hij dan afgeleverd, niet bij mij. Ik werd steeds angstiger.
Hij zei, hij is afgeleverd in de Ingelandshof. Dat is het adres van de dagopvang, waar hij doordeweeks heen gaat.
Nu was het zondag en ook nog Nieuwjaarsdag, dus dan is de dagopvang gesloten.

Taxibusje uitgezet
De taxichauffeusse heeft hem uit de taxibusje gezet en is weggereden, zonder te controleren of Peter door iemand zou worden opgevangen. Later zei ze, in ben chauffeuse, geen begeleidster, maar bestaat er dan niet iets van een klein beetje zorgplicht. Je kind wordt meegegeven in vol vertrouwen dat hij goed en veilig wordt afgeleverd en dat hij niet zo maar ergens wordt gedropt.

Gesloten deur
Hij stond dus voor een gesloten deur. Naast deze opvang ligt een sloot. Peter is gelukkig stil blijven staan, is niet gaan rijden, want hij heeft geen overzicht van wat er om hem heen gebeurd. Als hij was gaan rijden en in die sloot was beland, moet er niet aan denken………
Hij heeft daar bijna een uur in de kou gestaan met alleen een jas aan, geen sjaal om, geen muts op en geen handschoenen aan.

Totaal verkleumd
De taxicentrale heeft hem meteen na mijn telefoontje daar weggehaald en thuis gebracht, totaal verkleumd, helemaal in paniek en vreselijk overstuur, net als ik. Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt, dit is onvergetelijk. Onze Nieuwsjaarsdag eindigde in een drama.
Toch ben ik benieuwd of dit meer gebeurd. Ik pleit al jaren lang voor begeleiding in de bus, zeker bij dit soort mensen. Hij is wel volwassen, maar functioneert als een kind van 2 jaar. Je zet een gezond kind van twee jaar toch ook niet alleen in een bus?

Bezuinigingen in de zorg
Er is erg veel bezuinigd op de zorg en ook bij hun. Maar zij zijn de meest kwetsbare mensen in onze maatschappij. Zij kunnen het ook niet helpen en de ouders ook niet dat ze zwaar op de gemeenschap drukken. Er is teveel bezuinigd en daardoor komen zij in de knel. Persoonlijke aandacht is er heel weinig of niet.
Dit is zo verdrietig om dat als ouder te zien. Let wel, de mensen die zich inzetten voor deze doelgroep doen hun uiterste best en doen alles wat mogelijk is. Maar ook voor hen is de taak erg zwaar. Wij als ouders zijn blij en dankbaar dat deze mensen zich willen inzetten voor onze kinderen.

Minister
Ik zou de minister willen voorstellen om eens een week in een woonzorgvoorziening te willen meedraaien. Ik denk dat hij met een paar uur al weer heel graag naar huis wil.
Stel je eens voor om 24 uur per dag je hele leven lang gevangen te zitten in je eigen lichaam. Je kunt je daar vast niets bij voorstellen.
Ik heb mijn zoon 47 jaar zelf verzorgd. Maar er komt een dag dat dit niet meer gaat en je dan de moeilijkste keuze van je leven moet maken. Je kunt niet anders meer, je moet hem uit handen geven. Maar dit is zo moeilijk, voor mij was het haast onmogelijk.
Gun deze mensen nog wat jaartjes geluk en plezier, dit verdienen ze. Zelf zijn ze tevreden en afwachtend. Wij kunnen er nog wat van leren.
Ik ben erg benieuwd of er ouders zijn die er net zo over denken en zich in de steek gelaten voelen om dat beetje begrip.
Deze toestanden moeten toch uit de wereld. Laat van je horen en laten we gezamenlijk een vuist maken. Ook zij hebben recht op betere zorg. Dit gaat niet met vrijwilligers, het is een hele specifieke groep mensen.
De regering is doof en niet begripvol. Dit heb ik inmiddels ervaren door antwoorden op mijn vragen.
Wat er op nieuwsjaarsdag gebeurd is mag nooit meer gebeuren, niet met Peter, met niemand.