ZwolleNu Nieuws uit Zwolle 
Tijdens de coronacrisis staan veel vrijwilligers in Zwolle op om een ander te helpen. In een serie artikelen spreken we hen: de stille krachten in de stad die belangeloos voor anderen klaar staan. In deze zevende aflevering: Lieke van het Ende (21).
Tekst: Erik Riemens
Je hebt Zwollenaren die zich aanmelden bij Hart voor Zwolle om bijvoorbeeld maatje te worden. Zij zetten zich in deze bijzondere tijd volop in voor de medemens. Hoe mooi is dat? En je hebt Lieke van het Ende uit Zwolle. Zij gaat iedere week trouw op bezoek bij een oude vrouw in Assendorp én ze is ook nog eens taalmaatje van twee moeders uit Eritrea. ‘Ik zit op de hogeschool Viaa en volg de opleiding social work. Hiervoor heb ik een vergelijkbare mbo-opleiding gedaan. Ik moest van school vrijwilligerswerk doen en dat werd in mijn geval vier uur per week werken als maatje. Toen ik mij in het najaar aanmeldde bij Hart voor Zwolle, had ik al wat ervaring met het begeleiden van gehandicapten. Omdat ik een nieuwe uitdaging zocht, wilde ik wat anders.’
[perfectpullquote align=”full” bordertop=”false” cite=”” link=”” color=”” class=”” size=””]‘Ik vind het gewoon jammer als ik daar weer wegga, want ik ben Ria toch een beetje gaan zien als een extra oma.’ [/perfectpullquote]‘Al snel zag ik de oproep van Ria, een vrouw van begin 80 jaar. Zij wilde graag een wandelmaatje en wandelen vind ik zelf ook heel leuk. Tijdens het kennismakingsgesprek hadden we direct een klik, alleen… hebben we nog nooit gewandeld’, lacht Lieke. ‘Ria en haar man durven namelijk niet zomaar de straat op. Ze zijn ook op leeftijd, dus het is er nog niet van gekomen. Als ze wil wandelen vind ik dat prima, maar ik laat het helemaal van haar afhangen. Op de dag zelf bel ik altijd even of het goed is als ik langskom. Dan praten we over van alles en nog wat. Het is iedere keer weer anders, maar altijd heel erg gezellig en daar gaat mij het om.’
‘Ik vind het gewoon jammer als ik daar weer wegga, want ik ben Ria toch een beetje gaan zien als een extra oma. We hebben een speciale band. Als het schoolproject straks eindigt, laat ik haar niet in de steek.’
Eigen werkboek
Een andere vrijwilligerstaak die Lieke vervult, is dat ze taalmaatje is van twee vrouwen uit Eritrea die in Zwolle wonen en elkaar toevallig ook nog kennen. ‘Het contact is tot stand gekomen via de Stichting Present. Bij Melete ben ik al wat vaker geweest. Zij heeft een man en twee kinderen. Ze kan best redelijk Nederlands, maar wil het nog beter kunnen lezen en uitspreken.’
‘Melete komt dan met een eigen werkboek en geeft aan waar ze het over wil hebben. Ook dat laat ik van haar afhangen. Soms vertel ik wat over Nederland en weer een andere keer hebben we een spontaan gesprek. Laatst werd ze gebeld door de gemeente. Dat was best lastig voor haar en toen heb ik haar wat geholpen.”
Cultuur en rituelen
‘Lula is een moeder van zes kinderen. Die zijn nu allemaal thuis, dat is nogal druk en daarom is het moeilijk om af te spreken. Ook zij heeft haar taalwerkboek en geeft soms aan wat ze wil leren. Tegelijkertijd leer ik ook veel over hun cultuur en rituelen. Zij zijn Orthodox-Christen en beleven hun religie heel anders. Dat vind ik allemaal erg interessant, leerzaam, maar vooral heel leuk.’
Voorlopig gaat Lieke dus nog wel door met haar vrijwilligerswerk als wandel- en taalmaatje. ‘Ik heb nu nog iedere vrijdag vrij, dus het is voor allemaal prima te doen. Het kost mij weinig tijd en moeite. En als jezelf al weet wat je wilt en er is een concrete vraag die daarbij past, dan is de drempel om je ook in te zetten een stuk lager. Dus ik zeg doen!’